Streszczenie. Przebieg ciąży jest monitorowany badaniem ultrasonograficznym (USG), które umożliwia „ogląd płodu” w łonie matki. Dla rodziców zobrazowanie wyglądu dziecka w tej formie wiąże się z potwierdzeniem ciąży i z poczuciem jego dobrostanu. Oczywisty jest również fakt, że po zaakceptowaniu nowej sytuacji w głowach rodziców pojawią się myśli dotyczące wyglądu ich dziecka. Kłębią się pytania typu: do kogo będzie podobne, jaki będzie miało kolor włosów, oczu itd. Cel pracy. Uzyskanie odpowiedzi na pytanie: Czy rodzice nawiązują kontakt z dzieckiem w życiu prenatalnym i projektują jego wizualizację? Materiał i metody. Badania przeprowadzono na terenie województwa wielkopolskiego wśród losowo wybranych 80 osób (40 kobiet i tyle samo mężczyzn) uczestników szkół rodzenia. Kontakt z dzieckiem przed urodzeniem oceniono metodą sondażu diagnostycznego przy użyciu kwestionariusza ankiety własnego autorstwa. Wyniki. Z przeprowadzonej analizy wynika, że zarówno osoby oczekujące pierwszego dziecka, jak i te, które posiadają już potomstwo, nawiązują kontakt z dzieckiem nienarodzonym i w mniejszym lub większym stopniu projektują jego wygląd; nierzadko utożsamiając podobieństwa do któregoś z członków rodziny. Wnioski. Badania ankietowe dowodzą, że dla rodziców ważne są kolejne badania USG, ponieważ obraz pojawiający się na monitorze umożliwia wyobrażenie realnej postaci dziecka, co z kolei potwierdza fakt, że wizualizacja nienarodzonego dziecka ma pozytywny wpływ na uczucia i emocje rodziców związane z oczekiwaniem na jego przyjęcie.

Słowa kluczowe: kontakt rodzic–dziecko, więź emocjonalna, ciąża, wizualizacja.