Kształcenie zawodowe pielęgniarek w ujęciu historycznym

Kliknij autora aby wyszukać wszystkie publikowane przez niego artykuły:
Teresa Slosorz

4 (41) 2014 s. 298–304
Kliknij aby wrócić do spisu treści
298_4_41_2014.pdf
Cyfrowa wersja artykułu (plik PDF)

Fraza do cytowania: Slosorz T. Kształcenie zawodowe pielęgniarek w ujęciu historycznym. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2014;4(41):298–304.

Każdy zawód ma swoje uwarunkowania historyczne i nie może być analizowany w oderwaniu od panującej rzeczywistości. Historia pielęgniarstwa jest nierozerwalnie związana z historią medycyny. Przez wiele stuleci pielęgnowanie i leczenie było realizowane łącznie. Jednym z pierwszych, który wyodrębnił czynności pielęgnacyjno‑opiekuńcze był grecki lekarz Hipokrates, zwany „ojcem medycyny”. Pomimo że opieka pielęgniarska była już znana w starożytności, to o pielęgniarstwie, jako zawodzie, można mówić dopiero od XVIII wieku wraz z pojawieniem się pierwszych pielęgniarek świeckich. Natomiast w języku polskim określenie zawodu w znaczeniu osoby – pielęgniarki, pojawiło się około roku 1900. Rozumienie pracy zawodowej pielęgniarki ewoluowało wraz ze zmianami filozofii medycyny. Obecnie znacznie poszerzony zakres i charakter roli zawodowej tej profesji dokonuje się w obszarach zainteresowania: jednostką, rodziną, grupą społeczną zarówno w zdrowiu jak i chorobie. Pielęgniarka/pielęgniarz to samodzielni praktycy – kompetentni profesjonaliści, a zarazem członkowie zespołu terapeutycznego w zakresie działalności zawodowej oraz organizacji i jakości pracy, którzy swoje zadania pełnią w oparciu o akty prawne.

Słowa kluczowe: kształcenie, zawód, pielęgniarka, pielęgnowanie, historia.



Copyright © 2006–2024 Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. Wszelkie prawa zastrzeżone