DOI: https://doi.org/10.20883/ppnoz.2019.49 Fraza do cytowania: Baszanowska W., Misiura M., Rółkowski K., Lewoniewska S., Huynh T.Y., Zaręba R., Baszanowska H., Prokop I., Rysiak E., Zaręba I. Hipoglikemiczne mechanizmy działania leków przeciwcukrzycowych. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2019;3(60):210–215. DOI: https://doi.org/10.20883/ppnoz.2019.49 Cukrzyca zaliczana jest do grupy chorób metabolicznych charakteryzujących się hiperglikemią oraz upośledzeniem wytwarzania i/lub działania insuliny. Przewlekła hiperglikemia może doprowadzić do zaburzenia czynności lub niewydolności wielu narządów. Ze względu na etiologie i przebieg choroby, można podzielić ją na 4 podstawowe typy: cukrzyce typu 1, typu 2, cukrzycę ciążową oraz inne, rzadziej występujące odmiany. Najczęściej spotykaną postacią cukrzycy jest typ 2 objawiający się insulinoopornością. Cukrzyca typu 1 z kolei charakteryzuję się upośledzeniem wydzielania insuliny. Każdy typ cukrzycy charakteryzuje odmienny mechanizm powstawania choroby, a także różny poziom glikemii. Cukrzyca jest chorobą nieuleczalną, jednak ścisła kontrola glikemii zmniejsza dolegliwości jej towarzyszące. Leczenie farmakologiczne cukrzycy typy 1 polega przed wszystkim na podawaniu insuliny, natomiast przy cukrzycy typu 2 stosowana jest monoterapia za pomocą doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz zaleca się zmianę trybu życia. W poniższym artykule przedstawiono podstawowe cele i modele farmakoterapii cukrzycy typu 1 i 2 wykorzystywane we współczesnej medycynie.
Słowa kluczowe: cukrzyca, insulina, leki przeciwcukrzycowe, hiperglikemia.
|
|